8 نشانهای که درونگرایی شما رو اثبات میکنه
درونگرایی یه ویژگی شخصیتیه که در آن فرد با تمرکز بر عواطف درونی، خودش رو از محرکهای احساسی خارجی دور نگه میداره. اغلب اوقات، افراد درونگرا و برونگرا دو قطب مخالف هم در نظر گرفته میشن، اما حقیقت اینه که بیشتر مردم از نظر شخصیتی جایی بین این دو ویژگی قرار دارن.
با اینکه درونگراها بین 25 تا 40 درصد جمعیت رو تشکیل میدن، هنوز تصورات غلط زیادی دربارۀ این تیپ شخصیتی وجود داره. همچنین باید متذکر بشیم که درونگرا بودن با اضطراب اجتماعی یا خجالتی بودن متفاوته.
درونگرایی چیه؟
درونگرایی یکی از مهمترین ویژگیهای شخصیتیه که در بسیاری از نظریههای شخصیتی، لحاظ شده. کلمۀ درونگرا برای توصیف افرادی استفاده میشه که بیشتر مایل هستن روی افکار، احساسات و عواطف درونیشون تمرکز کنن تا اینکه دنبال محرکهای خارجی باشن. ممکنه شنیده باشین که مردم از کلمات گوشهگیر یا منزوی بهعنوان مترادف درونگرا استفاده میکنن؛ اما بهطورکلی درونگرایی و برونگرایی بهعنوان بخشی از یه زنجیرۀ بههمپیوسته در نظر گرفته میشن.
واژههای درونگرایی و برونگرایی بهواسطۀ مطالعات کارل یونگ رایج شد که بعداً بهعنوان بخش اصلی نظریهها از جمله پنج عامل بزرگ شخصیت معرفی شدن. بر اساس بسیاری از نظریههای شخصیتی، هر فردی درجاتی از درونگرایی و برونگرایی رو داره. بااینحال، افراد اغلب تا حدی بیشتر به یه طرف تمایل پیدا میکنن.
درونگراها افراد ساکت، محتاط و کمحرفی هستن. برونگراها از تعاملات اجتماعی انرژی میگیرن، اما درونگراها انرژی رو در موقعیتهای اجتماعی صرف میکنن. درونگراها بعد از شرکت در یه مهمونی یا وقت گذروندن با گروه بزرگی از اشخاص، اغلب حس میکنن که نیاز به «شارژ» شدن در تنهایی دارن.
آیا درونگرا به دنیا میایین یا این چیزیه که باگذشت زمان بهش تبدیل میشین؟
نحوۀ واکنش فیزیولوژی بدن شما به محیط بیرون نقش مهمی در تعیین سطح برونگرایی و درونگرایی شما داره. در سطح فیزیولوژیکی بدن، شبکهای از اعصاب در ساقه مغز به اسم سیستم فعالکنندۀ مشبک RAS مسئول تنظیم سطوح برانگیختگی از جمله بیداری و انتقال بین خواب و بیداریه. همچنین RAS در کنترل میزان اطلاعاتی که هنگام بیداری و هوشیاری دریافت میکنین، نقش داره. وقتی با تهدیدهای احتمالی محیطی روبرو میشین، سطوح برانگیختگی (تحریکی) رو افزایش میده تا هوشیار و آماده مقابله با خطر باشین. هر فرد از نظر سطح برانگیختگی یه نقطۀ تثبیت پایه داره. برخی از افراد به طور طبیعی یه نقطۀ تثبیت بسیار بالاتری دارن، درحالیکه در برخی دیگر این مقدار خیلی کمه. هانس آیزنک روانشناس معروف اشاره میکنه که این به سطوح برانگیختگی میشه مثله یه زنجیره نگاه کرد.
بر اساس نظریه برانگیختگی برونگرایی وی:
- 15 درصد از افراد دارای یه نقطۀ تثبیت در سطح حداقل هستن، یعنی به طور طبیعی سطح برانگیختگی یا تحریک اونها کمه.
- 15 درصد از افراد دارای یه نقطۀ تثبیت در سطح بالا هستن، یعنی به طور طبیعی بیشتر برانگیخته میشن.
- 70 درصد مردم جایی بین این زنجیره قرار میگیرن.
طبق نظریه آیزنک، افراد درونگرا به طور طبیعی سطوح بالایی از برانگیختگی رو تجربه میکنن و به همین دلیل مایلن در محیطهایی فعالیت کنن که بتونن از برانگیختگی بیشازحدشون در امان بمونن. اونها به علت سطوح بالای طبیعی برانگیختگیشون سطح هوشیاری بیشتری دارن و اطلاعات بیشتری از محیط دریافت میکنن. زمان تنهایی به اونها این فرصت رو میده تا اونچه رو که یادگرفتن پردازش کرده و بهش فکر کنن.
منزوی بودن به معنای درونگرایی نیست!
با اینکه ممکنه یه درونگرا رو فردی خجالتی بدونین که ترجیح میده بهجای معاشرت در خونه تنها بمونه، اما درونگراها میتونن ویژگیهای بسیار متنوعی داشته باشن از جمله:
-
درونگرای اجتماعی:
این دسته افراد درونگرا گروههای کوچیک رو به گروههای بزرگ ترجیح میدن. اونها یه شب آرام در خانه رو بیشتر میپسندن تا یه شب بیرون از خانه.
-
درونگرای متفکر:
این دسته معمولاً زمان زیادی رو صرف فکرکردن میکنن و غرق در تفکراتشون میشن. اونها دروننگر و خلاق هستن.
-
درونگرای مضطرب:
درونگراهای مضطرب اغلب در طول تعاملات اجتماعی در کنارِ افراد، احساس بیقراری میکنن و حس ناخوشایندی دارن.
-
درونگرای مهارشده:
این نوع از درونگراها تمایل دارن قبل از صحبتکردن خوب فکر کنن. به همین دلیل از موقعیتهای ناگهانی فرار میکنن و در تصمیمگیری خیلی محتاطن.
اگرچه بد نیست بدونین که بسیاری از درونگراها ترکیبی از این چهار خصوصیت رو دارن. خیلی از افراد درونگرا ویژگیهایی نشان میدن که شما فکر نمیکنین برای تیپ شخصیتی اونها باشه. ممکنه حتی شگفتزده بشین وقتی بفهمین خیلی از افرادی که از دید شما شخصیت «بسیار اجتماعی» دارن، درواقع افرادی کاملاً درونگرا هستن. حالا به تعدادی از نشانههای یه فرد درونگرا میپردازیم:
8 نشانهٔ درونگرایی:
-
بودن در جمعهای شلوغ، انرژی اونها رو میگیره.
آیا بعد از گذراندن وقت با تعداد زیادی از افراد احساس خستگی میکنین؟ آیا بعد از یه روز تعامل با دیگران، دوست دارین به یه مکان ساکت برین و با خودتون خلوت کنین؟ یکی از ویژگیهای مهم درونگراها اینه که در موقعیتهای اجتماعی انرژی مصرف میکنن، برخلاف برونگراها که از چنین تعاملاتی انرژی میگیرن. البته این به اون معنا نیست که تمامی درونگراها به کل از رویدادهای اجتماعی دوری میکنن. بسیاری از درونگراها در واقع از وقتگذرانی در کنار دیگران لذت میبرن، اما بودن با دوستان صمیمی رو ترجیح میدن.
-
از تنهایی لذت میبرن.
برای یه فرد درونگرا، لحظات خوب به معنای یه بعدازظهر آرامه که صرف سرگرمیها و علایق شخصی خودش بشه. چند ساعت تنهایی با یه کتاب خوب، پیادهروی آرام در طبیعت، یا تماشای برنامۀ تلویزیونی موردعلاقه روشهای مفیدیه که به این افراد احساس شارژ دوباره و کسب انرژی میده. البته این به اون معنا نیست که یه فرد معمولیِ درونگرا همیشه دوست داره تنها باشه. خیلی از درونگراها عاشق وقتگذرانی با دوستان و تعامل با افراد آشنا در موقعیتهای اجتماعی هستن. نکته کلیدی دررابطهبا اونها اینه که بعد از یه فعالیت اجتماعی طولانی، یه فرد درونگرا احتمالاً ترجیح میده به مکانی آرام برای فکرکردن، استراحت و تجدید قوا بره.
-
دوستان صمیمی کمی دارند.
یکی از تصورات غلط رایج دربارۀ درونگراها این است که اونها سایر مردم رو دوست ندارن. ولی درواقع از بودن در بین گروه کوچکی از دوستان صمیمی لذت میبرن. درونگراها بهجای داشتن ارتباط با گروههای شلوغ، فقط با تعداد کمی ارتباط برقرار میکنن چون روابط عمیق و طولانی رو ترجیح میدن. محققان دریافتهاند که افراد درونگرا یه گروه کوچیک از دوستانشون دارن. درونگراها ارتباط با افراد رو بر پایهٔ ملاقات حضوری نفربهنفر ترجیح میدن تا قرارگرفتن بین تعداد زیادی آدم رو. اگه حلقۀ دوستانتون کوچک ولی صمیمیه، بهاحتمال زیاد درونگرا هستین.
-
اغلب اوقات شناختن اونها برای مردم سخته.
درونگراها اغلب با صفاتی مثل ساکت، محجوب، کمحرف، مهربان توصیف میشن و ندانسته برچسب خجالتی بودن میخورن. درحالیکه بعضی از درونگراها واقعاً خجالتی هستن، مردم نباید کمحرف بودن درونگراها رو با کمرویی اشتباه بگیرن. اگه از تیپ افراد ساکت و کمحرف هستین، احتمالاً جزو درونگراها حساب میشین.
-
سطوح بالایی از برانگیختگی باعث میشه احساس سردرگمی کنند.
وقتی درونگراها مجبور میشن زمانی رو صرف فعالیت یا گذروندن در محیطهایی خیلی شلوغ کنن، با احساس عدم تمرکز و دستپاچگی روبرو میشن. از طرفی هم برونگراها خودشون رو در موقعیتهای هیجانی قرار میدن که شدت فعالیت، زیاد و احساس بیحوصلگی، خیلی کمه. محققان دریافتهاند که درونگراها نسبت به برونگراها راحتتر حواسشون پرت میشه. اگه در موقعیتهای شلوغ اجتماعی احساس سردرگمی میکنین، احتمالاً فرد درونگرایی هستین.
-
بهخوبی از ضمیر باطنی خودشون آگاهی دارن.
از اونجایی که درونگراها دوست دارن به درونشون توجه کنن، زمان زیادی رو صرف بررسی تجربیات درونیشون میکنن. اگه فکر میکنین دانش خوبی نسبت به خودتون، انگیزهها و احساساتتون دارین، بهاحتمال زیاد درونگرا هستین. درونگراها از فکرکردن و بررسی مسائل در ذهنشون لذت میبرن. خودآگاهی و خود ادراکی براشون مهمه، بنابراین زمان زیادی رو صرف یادگیری میکنن. اگه احساس میکنین خودآگاه هستین و از کسب دانش و مطالعه دربارۀ زندگیتون لذت میبرین بهاحتمال زیاد درونگرا هستین.
-
یادگیری بهواسطهٔ مشاهده رو دوست دارند.
درحالیکه برونگراها تمایل دارن تجربۀ شخصی نسبت به مسائل داشته باشن، درونگراها معمولاً از طریق مشاهده و برونگراها از طریق آزمونوخطا چیزهای مختلف رو یاد میگیرن. بهترین روش یادگیری درونگراها مشاهده است. درونگراها دوست دارن دیگران رو مکرراً در حال انجام کاری تماشا کنن تا زمانی که حس کنن میتونن بهتنهایی از پسِ اون کار بربیان. زمانی که درونگراها از تجربیات شخصی چیزهای مختلفی رو یاد میگیرن، ترجیحاً در جایی خصوصی کارها رو تمرین میکنن تا سطح مهارتها و تواناییهاشون رو بالا ببرن.
-
به سمت مشاغلی کشیده میشن که باعث استقلال اونها بشه.
ممکنه تصور کنین کارهایی که به تعامل اجتماعی زیادی نیاز داره، معمولاً برای افراد درونگرا جذابیتی نداشته باشه. از سوی دیگر، مشاغلی که مستلزم کار مستقل هستن، اغلب انتخاب خوبی برای این دسته افراد به شمار میره. مثلاً یه فرد درونگرا ممکنه از شغلی بهعنوان نویسنده، حسابدار، برنامهنویس کامپیوتر، طراح گرافیک، داروساز یا هنرمند لذت ببره.
درونگرایی با کمرویی مساوی نیست.
کتابِ «توسعه کمرویی و کنارهگیری اجتماعی» میگه: «جامعهپذیری به انگیزۀ بودن با دیگران اشاره داره، درحالیکه کمرویی اشاره به رفتاری داره که فرد در زمان بودن با دیگران مضطرب و ناراحته و احساس تردید در بروز یا عدم بروز احساساتش داره. کمرو یا خجالتی بودن ترس از موقعیتهای اجتماعی یا مردم رو نشان میده. از طرفی افراد درونگرا فقط دوست ندارن زمان زیادی رو صرف تعامل با سایرین کنن. درونگراها واقعاً از بودن در کنار افرادی که باهاشون صمیمی هستن لذت میبرن. از نظر اونها شرکت در "گفتوگوهای کوتاه" خستهکنندهست ولی عاشق گفتوگوهای پرمحتوا و معنادار هستن.»
درونگرایی با افسردگی و ضد اجتماعی بودن، متفاوته.
اگه دائم از خودتون میپرسین که آیا یه درونگرا هستم یا افسرده؟ هر فردی چه درونگرا و چه برونگرا، ممکنه دچار افسردگی بشه. اگه از موقعیتها یا فعالیتهای اجتماعی کنارهگیری میکنین تاحدیکه احساس غم، اضطراب، افسردگی یا نگرانی بهتون دست میده شاید نشانهٔ افسردگی باشه، البته صرفنظر از نوع شخصیتی که دارین.
برخی از دانشمندان محقق در این زمینه معتقدن که درونگرایی ممکنه خطر ابتلا بهتنهایی، افسردگی و اضطراب رو افزایش بده. اگه از این نوع نگرانیها یا هر نگرانی دیگهای در مورد سلامت روانتون دارین، حتماً با یه مشاور صحبت کنین.
به همین ترتیب، نوع تعامل افراد درونگرا با افراد ضداجتماعی متفاوته. تفاوت اصلی بین افراد درونگرا و ضداجتماعی اینه که درونگراها از نظر اجتماعی به نحوی معاشرت میکنن که احساس راحتی داشته باشن. افراد ضداجتماعی اغلب برای زندگی در جامعهای که ازشون انتظار میره حتی در تعاملات اجتماعی کوچیک رفتاری قابلقبول داشته باشن، براشون سخته. اگه این وضعیت رو تجربه میکنین، صحبت با مشاور میتونه بهتون کمک کنه تا تعیین کنین آیا رفتار ضداجتماعی شما با وضعیت سلامت روانتون مرتبطه یا نه.
باورهای غلط در مورد درونگرایی
جاناتان رانچ در مقالۀ ماهیانۀ خود در مجلۀ آتلانتیک، برخی از باورهای غلط رایج در مورد افراد درونگرا رو مورد بررسی قرار داده. درحالیکه درونگراها اغلب برچسب خجالتی، گوشهگیر و مغرور میخورن، رانچ توضیح میده که این تصورات ناشی از عدم موفقیت برونگراها از درک طبیعت درونگراهاست. اون میگه: «برونگراها درک کمی از درونگرایی دارن اونها تصور میکنن که با دیگری بودن، بهویژه با یکی مثل خودشون، همیشه امری خوشاینده. اونها نمیتونن درک کنن که چرا یه فرد باید دنبال تنها بودن باشه. در واقع اغلب اوقات اونها از این پیشنهاد تنها بودن ناراحت میشن. هرچی سعی کردم که موضوع رو به افراد برونگرا بفهمونم، باز هم حس کردم که مطلب رو درک نکردن.»
بر اساس تخمینها، تعداد برونگراها از درونگراها با نسبت سه به یک بیشتر است. درونگراها اغلب متوجه میشن که سایرین سعی در تغییر اونها دارن یا از نظر اونها یه فرد درونگرا مشکل داره. باوجوداینکه درونگراها بخش کمتری از جمعیت رو تشکیل میدن، هیچ تیپ شخصیتی درست یا اشتباهی وجود نداره. درواقع هم درونگراها و هم برونگراها باید سعی کنن تفاوتها و شباهتهای همدیگه رو درک کنن.
برونگراها درک کمی از درونگرایی دارن اونها تصور میکنن که با دیگری بودن، بهویژه با یکی مثل خودشون، همیشه امری خوشاینده. اونها نمیتونن درک کنن که چرا یه فرد باید دنبال تنها بودن باشه.
آیا میتونین از درونگرا بودن دست بردارین؟
شما نمیتونین از درونگرا بودن دست بردارین یا جنبۀ درونگرایی شخصیتتون رو تغییر بدین. بااینحال، اگه از خصلت درونگرا بودن ناامید شدین، این کارها رو انجام بدین. مثلاً اگه متوجه شدین که مدت زیادی رو در تنهایی گذروندین، بررسی کنین که چطور میشه بیشتر معاشرت کرد که بهتون حس خوبی بده. اگه بیشازحد از تعاملات اجتماعی خسته میشین، راهکارهای مراقبت از خودتون رو یاد بگیرین. اگه با درونگرا بودن مشکل دارین با یه مشاور صحبت کنین.
جمعبندی
درونگرایی در امتداد یه زنجیره همراستا با برونگرایی قرار گرفته. بیشتر افراد مابین این دو ویژگی قرار میگیرن. اگه از هر دو تیپ شخصیتی ویژگیهایی دارین پس بهاحتمال زیاد جزو 70 درصدی هستین که این وسط قرار دارن. میانگراها هم از وقتگذرانی با سایرین و هم تنهایی با خودشون لذت میبرن که بسته به موقعیت و نیازهاشون در اون لحظه داره. به یاد داشته باشین که هیچ تیپ شخصیتی از دیگری بهتر نیست. هر گرایشی در فرد میتونه بسته به موقعیت مزایا و معایب خودش رو داشته باشه؛ اما با درک بهتر شخصیتتون، میتونین بهتر از نقاط قوتتون استفاده کنین.
در تحقیقی که روی بزرگسالان درونگرا با ردۀ سنی 18 تا 80 سال انجام گرفت، مشخص شد افرادی که روابط اجتماعی قوی و مهارتهای کنترل عاطفی قوی داشتن نسبت به افرادی که این مهارتها رو نداشتن، شادتر بودن و بیشتر احساس خوشبختی میکردن. با تقویت روابطتون، مهارتهای اجتماعیتون رو تقویت کنین و با بررسی و عمیق شدن روی احساسات درونیتون روابطی عمیقتر رو شکل بدین.
اگه پارتنر درونگرایی دارین احتمالاً دنبال این موضوع باشین: «10 ویژگی مهم که یک درونگرا در شریک زندگیاش به دنبال آنهاست»
دیدگاه خود را ثبت نمایید.