چه چیزی رو باید رها کنین؟ خرتوپرتها؟ رابطه‌های سمی؟ اعتقاد محکم به چیزی، حتی اگه دلیلی برای باورتون باشه، آیا کار درستیه؟ نگه داشتن ژاکت کهنۀ همسر سابق‌تون آیا از خودش مهم‌تره؟ شما اصرار بر نگه داشتنش دارین چون اون رو نماد یا قولی برای بازگشت شریک زندگی‌تون می‌دونین؟ حتی با اینکه اون همسر سابق الان ازدواج کرده و در مغولستان زندگی میکنه.
همۀ ما چیزهایی داریم که باید رها کنیم و بی‌خیال‌شون بشیم. بهترین کتاب‌هایی که من (لارن ویلیامز) می‌شناسم و به مراجعین معرفی می‌کنم یکی کتاب "سازمان‌دهنده حرفه‌ای" و دیگری "ایجاد آرامش با چیزهای که در زندگی دارید" اثر سیندی گلوینسکی.
چرا خرتوپرتهامون رو نگه می‌داریم؟
ترس، ترس از اشتباه کردن ("شاید لازمم بشه"). ترس از احساس ناراحتی ("من وسایلم رو دوست دارم"). ترس از دست دادن ("هیچ‌وقت یادم نمیاد بدون این‌ها زندگی کرده باشم، انگار بدون خرت‌وپرت‌هام هیچی نیستم"). ترس از اینکه «ضعیف» یا «فقیر» یا «احمق» به نظر برسم (با همین چیزاست که می‌تونم خودم رو ثابت کنم).
اغلب ما حتی حس ترس رو متوجه نمی‌شیم: ما ناامیدانه چیزهایی رو نگه می‌داریم و با فکر کردن دربار‌ه‌شون بیشتر اعصاب‌مون رو خرد می‌کنیم. گاهی نگه داشتن خرتوپرتها نشونۀ وابستگیه، مثل کمال‌گرایی شدید، حتی می‌تونه نشونۀ بیماری هم باشه. اگه به هر دلیلی فکر می‌کنین یه چیزی آشکارا سد راه‌تون شده، از کسی کمک بگیرین! همه ما سزاوار کمک دیگران هستیم.
احساس گناه داشتن از اینکه مثل یه کلاغ زاغی خرت‌وپرت جمع می‌کنین می‌تونه خیلی زیاد باشه. دور انداختن وسایلی مثل ژاکتی که دخترعموی دو نسل قبل بهمون هدیه داده ممکنه باعث جریحه‌دار شدن احساساتش بشه. ژاکت زشته، سه سایز کوچیکه و به جنس پشمی‌اش هم حساسیت داریم. یه رفیق شفیق هیچ‌وقت نمی‌خواد هدیه‌ش موجب آزار و اذیت‌تون بشه. شما اون ژاکت رو سه بار بدون اینکه حتی یه بار هم بپوشینش از این کمد به اون کمد گذاشتین، خب این یعنی بنداز بره.
رها کردن خرتوپرتهامون همیشه هم کارآسونی نیست. شروع کنین در مورد چیزهایی که دارین و باید از شرشون خلاص بشین از خودتون سؤال بپرسین. سعی کنین کاملاً بی‌طرفانه جواب بدین.
- آخرین بار کِی ازش استفاده کردین؟
- همسر سابق‌تون مجدداً کِی ازدواج کرده؟
- جایگزین کردن وسیلۀ دیگه‌ای چقدر سخته؟
- همسر سابق چند وقت یه بار زیر قولش می‌زد؟
- آیا این ژاکت بهتون میاد؟
- آیا دوستش دارین، یا مچاله‌ش کردین و گوشۀ کمد انداختین؟
خاطره‌‌ای که از اون وسیله دارین رو توی یه دفترچه یادداشت کنین. محض اطمینان یه کپی توی کشو و یه فایل از اون رو هم توی کامپیوتر نگه دارین. به جای کل مجموعه (مثلاً یه سرویس چای‌خوری) از بخشی از اون عکس بگیرین، دو یا سه مورد مشابه رو نگه دارین و بقیه رو به خیریه یا به کسی که مد نظرتونه هدیه بدین.
من (لورن ویلیامز) از ایالت مریلند به ایالت واشنگتن نقل مکان کردم. مجبور شدم بی‌خیال ماشین کوچیک برف‌روبم بشم، خیلی برام سخت بود. من عاشق کار با اون برف‌روب بودم (شاید براتون عجیب باشه، اما حقیقت داره) من اون هیولای پر سروصدا و سنگین رو به یه مرکز حفاظت از طبیعت اهدا کردم. پسرم کمپ تابستونی فوق‌العاده‌ای اونجا داشت که خلاص شدن از شر خرت‌وپرت‌های اضافی رو با فروختن‌شون آسون‌تر می‌کرد.
اگه رها شدن از خرتوپرتها رو در اولویت قرار ندین، هرگز اتفاق نمی‌افته. کارهایی که باید انجام بشه رو فهرست کنین، اگه لازمه از کسی کمک بگیرین و جوابگوی فرجه‌های زمانی باشین. به اون کسی هم که قول داده خرت‌و‌پرت‌هاش رو از زیرزمین شما می‌بره فرصت بدین. اینکه آت‌و‌آشغال‌های دیگران رو براشون نگه می‌دارین هم ممکنه از اون احساس گناه قبلی بیشترم باشه.
5 دلیل برای اهمیت رها کردن خرتوپرتها
-
برای خودتون فضای بیشتر ایجاد کنین.
شما می‌تونین از اون فضا برای گذاشتن صندلی یا آباژور استفاده کنین. شاید هم اون قسمت رو تمیز و مرتب نگه دارین تا فضایی برای بازی بچه‌ها باشه. بذارین محیطی عاری از درهم‌و برهمی داشته باشین. جولی مورگنسترن، یکی از اعضای انجمن سازمان‌دهی حرفه‌ای، تأکید داره که کنار گذاشتن خرتوپرتها راه رو برای خریدن وسایل جدید باز میکنه. کتاب "خرت‌وپرت‌هات رو دور بریز و زندگیت رو عوض کن" بهترین توضیح این مفهومه.
-
وقت‌مون هدر نمی‌ره.
دیگه مجبور نیستیم به دنبال پیرهنی که زیر 10 تای دیگه مدفون شده و احتمالاً بید خورده و سوراخ شده بگردیم.
-
به خودمون فضای ذهنی بدیم.
دلشوره و نگرانی موجب تخلیه انرژی ذهن ما میشه و آرامش روحی مون رو خدشه دار میکنه. وقتی دغدغۀ فکری داریم که فلان وسیله رو کجا گذاشتم یا چرا باید این وسیله رو نگه دارم... این‌جوری ذهن‌مون رو مدام درگیر می‌کنیم.
-
مرتب کردن وسایل و نظم دادن به اون‌ها اغلب موجب میشه چیزهایی رو که فراموش کرده بودیم رو پیدا کنیم.
این‌جوری مزدمون رو هم می‌گیریم و با دیدن اون‌ها می‌گیم: "ای خدا، دنبال همین می‌گشتم!" یا "وای، اصلاً یادم رفته بود همچین چیزی دارم!"
-
مرتب کردن بهم ریختگی محیط‌مون فرصتی برای درون نگریه.
بذارین خرتوپرتها بهتون کمک کنن تا به جواب منطقی برسین؛ چرا این وسیله رو نگه داشتیم، اگه همچنان نگهش داریم چی میشه یا اگه از دستش خلاص بشیم چه اتفاقی می‌افته. این شما رو وادار میکنه کلی بهش فکر کنین که بسیار هم سازنده‌ست. این روش یکی دیگه از اصول دقیق و درست جولی مورگنسترنه.
درست انجامش بده، رها کردن چیزها می‌تونه آگاهی‌بخش باشه و این هم نوعی مراقبت از خوده. این منبع عظیمی از انرژی خلاق، عاطفی و ذهنیه که هر کسی می‌تونه به دست بیاره. امتحانش ضرر نداره.
نظرات
نظر خود را ثبت نمایید