7 راه افزایش آستانه تحمل برای خارج شدن از نقطه امن
افزایش آستانه تحمل و تاب آوری برای خارج شدن از نقطه امن
همۀ ما برای غم و ناراحتی آستانه‌ای داریم. بالا بودن این آستانه در افراد مختلف متفاوته. هرچه آستانۀ تحمل شما بالاتر باشه، با غم و ناراحتی راحت‌تر کنار میایین. زمانی که می‌خوایم از نقطه امن زندگی‌مون خارج شیم سطح تاب آوری‌مون اهمیت بیشتری پیدا می‌کنه. روش‌هایی وجود داره که می‌تونین به‌واسطه اون‌ها بدون درنظرگرفتن میزان طبیعی سطح تاب آوری‌تون، آستانه تحمل‌تون رو بالا ببرین و به خارج از منطقه امن و راحت زندگی‌تون قدم بذارین.
اهمیت خارج شدن از نقطه امن در رشد شخصی و تعیین اولویت‌های فردی:
موقعیت‌های زیادی وجود داره که برای استفاده از اون‌ها به‌منظور رشد و یادگیری باید شرایط نامساعد و ناخوشایند رو بپذیریم. برای مثال، اگه می‌خوایم از لحاظ فیزیکی قوی‌تر بشیم، باید وزنه‌های سنگین رو بلند کنیم. اگه می‌خوایم مهارت‌های نوشتاری‌مون رو بالا ببریم، باید بیشتر تمرین کنیم و بنویسیم نه اینکه تمام روز رو توی خانه بشینیم و فیلم ببینیم.
اگه بخوایم همیشه در حاشیۀ امن و راحتمون باقی بمونیم و از شرایطی که ممکنه به دردسر بندازتمون فرار کنیم هیچ‌وقت به رشد فردی نمی‌رسیم. درواقع برای خارج شدن از محدودۀ زندگی امن و راحت، باید کارهای زیاد و گاهی سختی رو انجام بدیم.
حفظ انگیزه در خارج از نقطه امن زندگی، کار خیلی سختیه و تاب آوری بالایی می‌خواد؛ 3 راه حفظ انگیزه در مسیر تلاش برای رسیدن به رویاهامون
چرا برخی افراد خارج از نقطه امنشون عملکرد بهتری دارن؟
بعضی‌ها ذاتاً موقع تلاش برای یادگیری چیزهای جدید در زندگی راحتترن. این برعکس چیزیه که به‌عنوان بازداری رفتاری شناخته میشه. به‌هرحال، عده‌ای هم هستن که هرچه بیشتر با محدودیت‌های زندگی می‌جنگن، بیشتر احساس راحتی و آرامش می‌کنن.
این افراد عادت دارن خودشون رو به سمت محدودیت‌ها‌شون سوق بدن تا خارج از نقطه امن بودن رو تجربه کنن. این کار سطح تحمل ناراحتی رو در این افراد بالا می‌بره چون در طول زمان، حساسیتشون به رنج و سختی کم شده. مواجهه مداوم با شرایط جدید و سخت و درسی که بابتش می‌گیرن، اون‌ها رو قوی‌تر از گذشته می‌کنه.
اولش، احساس راحتی و رضایت از تجربۀ موقعیت‌های جدید سخت به دست میاد، اما با کسب تجربه و درس گرفتن از اشتباهات، همه چیز آسان‌تر میشه.
منظور از راحت نبودن و ترسیدن خارج از نقطه امن چیه؟
ناراحت و ناراضی بودن یعنی شما در موقعیتی هستین که همه چیز براتون غریب و ناآشناست، خارج از هنجار و غیر قابل پیش‌بینیه. در مقابل، ترسیدن به معنای ترس یا اضطراب در مورد حادثۀ خطرناکیه که برای خودتون یا دیگران اتفاق میفته.
ممکنه شما احساس ترس نکنین ولی ناراحت باشین. ناراحتی و غم بخشی طبیعی و متعارف از زندگیه که نمیشه ازش فرار کرد. وقتی افراد با موضوع یا موقعیت‌های جدید و متفاوت مواجه میشن، اول تا حدودی ناراحتی و نارضایتی رو تجربه می‌کنن، اما معمولاً پس از عادت کردن به اون موقعیت، خودشون رو بهتر با شرایط وفق میدن. البته اگه در شرایط جدید دچار ترس و اضطراب شدیدی شدین ممکنه نشانه‌ای از یه مشکل در سلامت روان یا سلامت عاطفی باشه و نیاز به توجه و رسیدگی جداگانه داشته باشه.
چطور با تمرینِ تاب آوری، سختی و نارضایتی رو با آغوش باز بپذیریم؟
پذیرش سختی و ناراحتی کار آسانی نیست، اما برای تجربۀ رشد شخصی، ضروریه. اولین قدم اینه که چیزهایی که باعث ناراحتی‌تون میشن رو بشناسین و بدونین چه احساسی در شما به وجود میارن. این کار باعث میشه که تشخیص بدین باید دنبال چه نوع تجربیاتی باشین. شناخت محرک‌های منحصربه‌فردی که باعث ناراحتی و آزارتون میشن و رویارویی با چنین چالش‌هایی به‌جای نادیده‌گرفتن و فرار، بهترین راه برای یادگیری، رشد فردی و پیشرفته.
راهکارهایی برای پذیرش سختی‌ها و افزایش تاب آوری برای خارج شدن از منطقه امن:
-
برای خارج شدن از نقطه امن ریسک کنید و خودتون رو به چالش بکشین.
مرزهای راحتی خودتون رو جابه‌جا کنین و کاری رو انجام بدین که از انجامش معذب می‌شین، حتی اگه منجر به بازخورد مثبت یا امتیاز فوری نشه. کسب تجربۀ «انجام‌دادن» موجب اعتماد‌به‌نفس میشه و به ایجاد مهارت‌هایی برای مقابله با مشکلات آینده که ممکنه خارج از نقطه امن و راحت شما به وجود بیان کمک می‌کنه.
-
برای افزایش تاب آوری چیزهای جدید مثل یه غذای جدید یا فعالیت جدید رو امتحان کنین.
انعطاف‌پذیر و روشن فکر باشین و با فکری باز به مسائل نگاه کنین. این کار افق دید شما رو گسترش و شما رو در معرض تجربیات جدید قرار میده و برای رشد فردی شما سودمنده.
-
دنبال تجربیات جدید باشین حتی اگه با چیزی که بهش عادت کردین متفاوت باشه.
شاگرد دنیا باشین و مدام سؤال بپرسین. با این کار چیزهای جدیدی یاد می‌گیرین و با افرادی که پیشینه‌های مختلفی دارن آشنا می‌شین. این کار حتی اگه گاهی موجب ناراحتی و نارضایتی‌تون در اون لحظه بشه، میتونه زندگی شما رو رضایت‌بخش‌تر کنه.
-
در محیط‌های اجتماعی ناخوشایند آسوده و راحت باشین.
سعی کنین بیشتر اجتماعی باشین و ناراحتی ناشی از اون رو قبول کنین. با گذشت زمان، سخنور بهتری می‌شین، یاد می‌گیرین چطور با افراد در محیط‌های مختلف تعامل داشته باشین و دوستان جدیدی پیدا کنین.
خطر طردشدن رو بپذیرین و ناخوشایندی اون رو احساس کنین. هیچ فرصتی رو برای پیشرفت و رشد فردی از دست ندین و ویژگی‌های شخصیتی خودتون رو این‌جوری بسازین.
بیشتر مردم شما رو تحسین می‌کنن چون می‌دونن که انجام چنین اقداماتی چقدر شجاعت لازم داره.
درسته که انجام چنین کاری آرامش‌تون رو به هم می‌زنه اما راه‌هایی برای آرامش روحی وجود داره که می‌تونین ازشون استفاده کنین؛ چطور روح خودمون رو آرام کنیم؟ 5 راه عالی برای آرامش روحی!
-
از متفاوت بودن احساس رضایت کنین.
به‌جای اینکه بخواین مثل بقیه باشین، متمایز بودن رو ترجیح بدین. انجام این کار بهتون یاد میده که اشکالی نداره اگه با بقیه هماهنگ نباشین چراکه افراد دیگه‌ای هم هستن که همین احساس رو دارن.
-
برای تمرین تاب آوری باورها، ایده‌ها و نقطه‌نظرات خودتون و دیگران رو راحت به چالش بکشین.
کنجکاو باشین و مدام سؤال بپرسین. انجام این کار شما رو متوجه می‌کنه که دیدگاه‌ها و تفکرات متفاوتی در جهان هست و اشکالی نداره که شما پایبند به دیدگاه و عقاید خودتون باشین.
-
فهرستی از پنج فعالیت تهیه کنید:
فهرستی از پنج کاری که واقعاً دوست دارین انجامشون بدین تهیه کنین. به خودتون قول بدین که آرام و با صبر و حوصله فهرست رو مرور و وظایفتون رو کامل می‌کنین. این کارها رو زمانی که در شرایط سخت قرار می‌گیرین انجام بدین تا به‌واسطه اون‌ها روحیه‌تون رو تجدید کنین.
چطور خارج از نقطه امنمون کمتر احساس آسیب‌پذیری کنیم؟
وقتی خارج از منطقه امن و راحتتون هستین، اینکه احساس آسیب‌پذیری و بی‌دفاع بودن بهتون دست بده طبیعیه. اگه می‌خواین کمتر احساس آسیب‌پذیر بودن داشته باشین به نکات زیر توجه کنین:
-
از مقایسۀ خودتون با دیگران دست بردارین و روی رشد شخصی‌تون تمرکز کنین.
افراد در محیط‌های متفاوتی قرار دارن و هرکس به روش خودش رشد می‌کنه. چطوره انرژی‌تون رو به‌جای مقایسه خود با دیگران صرف خودتون و دست‌آوردهاتون کنین!
-
زمانی که مایلید چیز جدیدی رو امتحان کنید از سطح معمولی شروع کنین:
بهترین راه برای شروع اینه که مثل کودکی‌تون قدم‌های کوچیک بردارین، مثلاً هر روز یه قدم به سمت مسیری که بهش علاقه‌مندین بردارین. چون کمکتون می‌کنه به‌تدریج در معرض اون تجربۀ جدید و مبهم قرار بگیرین. بهتره به‌جای پرش مستقیم قدم‌های کودکانه بردارین.
-
برای تقویت تاب آوری‌تون به خودتون بگید که دیگران هم خارج از نقطه امنشون هستن.
هر کس در موقعیت متفاوتی قرار داره، پس یادتون باشه این موقعیت برای همه آسان نیست. حتی اگه این‌طور به نظر برسه. مهمه که به‌خاطر داشته باشین که هرکسی در حال دست‌وپنجه نرم کردن و از سر گذراندن مشکلات خودشه.
حالا دونستن این نکته چطور کمکتون می‌کنه؟ خب، دیدن شخص دیگه‌ای که داره با شرایط سختی که داره، مبارزه می‌کنه، شما رو به خودتون میاره که فقط شما نیستین که با طوفان‌های زندگی می‌جنگین و عصبی شدین.
-
برای خارج شدن از نقطه امن تمرکز حواس و مدیتیشن رو تمرین کنین.
دفعۀ بعد که در موقعیت ناراحت‌کننده و آزاردهنده‌ای قرار گرفتین، سعی کنین آرامش خودتون رو حفظ کنین و مانترای رو تکرار کنین تا ذهنتون از کنترل خارج نشه. برای مثال، شاید جملاتی مانند «من در امنیت هستم، من قوی هستم» رو انتخاب و تکرار کنین یا تصور کنین که احساسات ناخوشایندتون با هر موجی که به صخره‌ها می‌خوره از بین میره.
تمرین تنفس در از بین بردن استرس و برگردوندن آرامش به ذهنتون خیلی کمک‌کننده‌اس؛ 8 تمرین تنفسی برای کاهش اضطراب و استرس و افزایش آرامش شما
-
با یه دوست تمرین کنین.
به این فکر کنین که چطور می‌تونین انجام فهرست پنج فعالیتتون رو راحت‌تر کنین؟ برای بعضی‌ها، انجام این کار با همراهی یه دوست خیلی آسان میشه. بعضی‌ها شاید نیاز به تمرین قبلی داشته باشن یا حداقل بدونن چی‌کار کنن تا احساس راحتی و آرامش بیشتری داشته باشن. به بیان دیگه، یا از حمایت دیگران بهره‌مند بشین یا بیشتر تحقیق کنین.
سخن پایانی
این موضوع خیلی مهمه که خودتون رو به سمت خارج از منطقه امن و راحتتون هل بدین، اما اگه احساس ناراحتی یا ترس شدیدی بهتون دست میده، بهتره برای مدتی از این کار دوری کنین. خارج شدن از نقطه امن زندگی مستلزم پیداکردن کنترل روی احساسات فردی به خصوص اضطراب و استرسه. اگه دچار اضطراب یا ترس شدیدی هستین که قابل‌تحمل نیست شاید نشانه‌ای از اختلال عصبی و اضطرابی باشه که نیاز به درمان حرفه‌ای داره. در این وضعیت بهتره با پزشکتون مشورت کنین.
دیدگاه خود را ثبت نمایید.