اگر این 8 نشانه را در رابطه خود می‌بینید، احتمالا دارید به کمتر از آنچه می خواهید رضایت می دهید.

آیا واقعاً خوشحالید یا فقط دارید زندگی را به‌صورت روتین پیش می‌برید؟

اینکه بفهمید آیا در رابطه‌تان دارید به حداقل‌ها قانع می‌شوید یا نه، سوال سختی است. گاهی جواب دادن به آن حتی سخت‌تر هم می‌شود. اما در نهایت، هیچ‌کس غیر از خود شما نمی‌تواند پاسخ این سوال را پیدا کند.

همه‌ی ما سفر عاشقانه‌ی خود را با این امید شروع می‌کنیم که روزی نیمه‌ی گمشده‌ی خود را پیدا کنیم، کسی که تمام نیازهایمان را برآورده کند و حتی فراتر از آن باشد. کتاب‌ها، فیلم‌ها، سریال‌ها—همه به ما می‌گویند که اگر دلمان را باز نگه داریم، عشق واقعی خودش ما را پیدا می‌کند.

اما بعد، واقعیت خودش را نشان می‌دهد. وارد رابطه می‌شویم، جدا می‌شویم، دوباره امتحان می‌کنیم، و بعد از مدتی به این نتیجه می‌رسیم که شاید اصلاً آدمی که کاملاً مطابق خواسته‌های ما باشد، وجود ندارد و شاید "خوب" بودن یک رابطه، به اندازه‌ی کافی، کافی باشد. اما واقعاً کافی است؟

ممکن است در یک رابطه‌ی کاملاً قابل قبول باشید، اما یک حس ناخوشایند در ذهنتان باشد که مدام زمزمه می‌کند: "چیزی اینجا درست نیست."

آیا واقعاً دارید قانع می‌شوید؟ یا این فقط یک دغدغه‌ی ذهنی شماست؟ آیا باید به همان کسی که در کنارتان است، حتی اگر کامل نباشد، رضایت دهید؟ یا به جست‌وجو ادامه دهید؟ از کجا بفهمید که این فقط یک توهم "علف‌های آن‌طرف همیشه سبزترند" است یا واقعاً چیزی کم دارید؟

ما قرار است همه‌ی این‌ها را برایتان شفاف کنیم.

بیشتر بخوانید: نشانه های رابطه ناسالم و کارهایی که باید انجام دهید.

 

واقعاً "قانع شدن" در یک رابطه چه شکلی است؟

جان داباخ، دکترای روان‌شناسی، مشاور زوج‌ها و مربی روابط عاطفی، معتقد است که دو نوع مختلف از "قانع شدن" در رابطه وجود دارد:

۱. زمانی که لیستی از ویژگی‌های دلخواه برای شریک زندگی‌تان دارید—مثل ظاهر خاص، وضعیت مالی، سطح تحصیلات یا باورهای مذهبی—اما طرف مقابلتان کاملاً با این معیارها جور درنمی‌آید و با این حال، همچنان در رابطه می‌مانید.

۲. زمانی که در رابطه احساس نزدیکی عاطفی یا صمیمیت فیزیکی واقعی ندارید، اما باز هم به آن ادامه می‌دهید.

هر دوی این موقعیت‌ها مشکل‌ساز هستند.

طبق مطالعه‌ای که در مجله تحقیقات زیست‌محیطی و سلامت عمومی منتشر شده، از بین ۲۳۷ فردی که در رابطه بودند، مشخص شد که رضایت جنسی به‌طور مستقیم با رضایت کلی از رابطه ارتباط دارد. علاوه بر این، برای زنان، احساس نزدیکی عاطفی تقریباً به همان اندازه مهم بود.

امی لیدینگام، مربی روابط عاطفی، می‌گوید:
"صمیمیت فیزیکی در چنین رابطه‌ای بیشتر شبیه به یک وظیفه می‌شود تا یک میل واقعی برای ارتباط. ممکن است خودتان را در موقعیتی ببینید که نیازهای شخصی‌تان را نادیده می‌گیرید یا احساسات درونی‌تان را که می‌گویند چیزی درست نیست، سرکوب می‌کنید."

او همچنین توضیح می‌دهد که دلیل اصلی قانع شدن در یک رابطه، ترس عمیق از تنهایی است یا این باور که شاید فردی که واقعاً مطابق نیازهای ما باشد، هرگز پیدا نشود.

"این طرز فکر «همین هم از هیچی بهتره» باعث می‌شود افراد در رابطه‌ای بمانند که فقط وجود دارد، اما رشد نمی‌کند. جایی که صرفاً داشتن یک ارتباط، حتی اگر از نظر احساسی ناکامل باشد، بهتر از تنها بودن به نظر می‌رسد."

نشانه‌هایی که ممکن است در رابطه خود رضایت داده باشید.

طبق گفته کانل برت، مربی روابط و نویسنده پرفروش کتاب "قرار گذاشتن سخت است اما تو سخت نیستی" و میزبان پادکست "چگونه یک دوست‌دختر پیدا کنیم"، سه نشانه زیر ممکن است نشان‌دهنده رضایت دادن شما باشد:

• احساس درونی‌تان می‌گوید: "ای کاش با کسی بهتر بودم."
• دوستان یا خانواده شما در مورد مناسب بودن شریک زندگی‌تان سؤال می‌کنند.
• فرد با شما بد یا بی‌رحمانه رفتار می‌کند یا از نظر عاطفی یا جسمانی آزار می‌دهد.

اگر فردی با شما رفتار بدی دارد و شما در واکنش به آن سردرگم هستید پیشنهاد ما مطالعه این مقاله است "بی احترامی شریک زندگیتان" 

لیدینگهم نشانه‌های دیگری را نیز اضافه می‌کند:

• شما دائماً برای رفتار شریک زندگی‌تان بهانه می‌آورید.
• به‌طور مکرر ارزش‌ها و اصول غیرقابل‌تغییر خود را که قبلاً به آنها پایبند بودید، زیر پا می‌گذارید.
• حس ناخوشایند و دائمی از خلأ عاطفی دارید.
• بیشتر روزها را به‌صورت خودکار سپری می‌کنید، بدون هیجان برای آینده مشترک.
• وقتی آینده‌تان را با هم تصور می‌کنید، حس تسلیم دارید نه هیجان، و اغلب فکر می‌کنید "این بهترین چیزی است که می‌توانم داشته باشم" به جای "این دقیقاً همان چیزی است که می‌خواهم."

خطرات رضایت دادن چیست؟

بزرگ‌ترین خطر رضایت دادن این است که فرصت تجربه عشق واقعی با فردی که مناسب‌تر برای شماست را از دست می‌دهید.
امی لیدینگهم می‌گوید: "رضایت دادن شما را از تجربه عشق و ارتباط واقعی محروم می‌کند و در موقعیتی گرفتار می‌کند که مانع از آشنایی با کسی می‌شود که می‌تواند واقعاً با ارزش‌های شما هماهنگ باشد، نیازهایتان را برآورده کند و شادی به زندگی‌تان بیاورد."
علاوه بر این، رضایت دادن ممکن است به پایانی دردناک منجر شود. کانل برت می‌گوید: "زیرا رضایت دادن معمولاً یا به یک جدایی بد یا به طلاقی پرهزینه و طاقت‌فرسا منجر می‌شود."
لیدینگهم اضافه می‌کند که سازش بر سر نیازها و ارزش‌های اساسی‌تان در طول زمان می‌تواند اعتمادبه‌نفس شما را از بین ببرد و منجر به افسردگی، اضطراب و گم کردن حس هویت شود.

او تأکید می‌کند که رضایت دادن نه تنها فرصت تجربه عشق و ارتباط واقعی را از شما می‌گیرد، بلکه شما را در موقعیتی گرفتار می‌کند که مانع از ملاقات با کسی می‌شود که واقعاً با ارزش‌ها و نیازهای شما هماهنگ باشد.

سه فیلم راجب حقایق عاطفی و روابط اگر علاقه مند هستید پیشنهاد ما مشاهده "سه فیلم راجب حقایق عاطفی و روابط"

صرف وقت برای رابطه‌ای که درست نیست.

رضایت دادن همچنین وقت شما را از زندگی کردن می‌گیرد. در مطالعه‌ای در سال 2018 که در مجله روان‌شناسی معاصر منتشر شد، محققان دانشگاه مینهو در پرتغال دریافتند که وقتی 900 شرکت‌کننده با یک رابطه ناراضی فرضی مواجه شدند و گزینه ترک آن را داشتند، احتمال بیشتری وجود داشت که در رابطه باقی بمانند اگر در آن پول و تلاش سرمایه‌گذاری کرده بودند.
در مطالعه‌ای پیگیری، از برخی شرکت‌کنندگان پرسیده شد که چقدر حاضرند در یک رابطه سرمایه‌گذاری کنند؛ یکی براساس یک سال ازدواج و دیگری براساس ده سال ازدواج. افرادی که در گروه یک‌ساله بودند، گفتند که حاضرند 289 روز دیگر سرمایه‌گذاری کنند، در حالی که گروه ده‌ساله حاضر بودند 583 روز دیگر سرمایه‌گذاری کنند.

 

 

چگونه بفهمید که آماده تغییر هستید؟

شما زمانی آماده تغییر و توقف رضایت دادن هستید که لحظه‌ای را تجربه کنید که برت آن را "لحظه سقوط به پایین" می‌نامد. او می‌گوید: "این لحظه برای هرکس متفاوت است، اما زمانی است که حقیقت به‌شکلی دردناک به شما ضربه می‌زند و می‌فهمید که «این باید تغییر کند»."
برای او، این لحظه زمانی بود که زنی که با او قرار می‌گذاشت به او خیانت کرد. او متوجه شد که مشکل اصلی خیانت او نیست، بلکه این است که هر دوی آنها به کمتر از آنچه شایسته بودند رضایت داده بودند و هر دو نیاز داشتند کسی را پیدا کنند که برایشان مناسب‌تر باشد.
احساس خستگی بیشتر به‌جای انرژی گرفتن از رابطه یا شنیدن صدای درونی مداومی که می‌گوید "این درست نیست"، حتی با وجود تلاش برای نادیده گرفتن آن، نشانه دیگری از آمادگی برای حرکت به جلو است. لیدینگهم می‌گوید: "ممکن است متوجه شوید که دیگر نمی‌توانید احساسات واقعی‌تان را کنار بگذارید یا نارضایتی خود را توجیه کنید. ترس از تغییر، در حالی که همچنان وجود دارد، کمتر از درد گیر کردن در وضعیت فعلی به‌نظر می‌رسد."

مهم‌تر از همه، شروع به درک این موضوع می‌کنید که شایسته چیزی بیش از فقط زنده ماندن در رابطه‌تان هستید. او اضافه می‌کند: "این تمایل به شادی و رضایت واقعی قوی‌تر از راحتی آشنایی می‌شود."

مطالعه این مطلب میتواند برای شما مفید باشد"ایجاد رضایت"

گام‌هایی برای بهبود رابطه

امی لیدینگهم پیشنهاد می‌کند با درک نیازها، احساسات و مرزهای خود از طریق نوشتن یا تأمل آرام بدون قضاوت و تلاش برای راه‌حل فوری شروع کنید.

جون داباخ نیز موافق است و می‌گوید: "در مواردی که نیازهای ضروری شما در میان است، سازش نکنید. اگر بمانید، در نهایت از رابطه دلزده خواهید شد و آن را ترک خواهید کرد، اما ماندن طولانی‌تر برایتان هزینه‌های زمانی و احساسی خواهد داشت."

نیازهای خود را با گرمی و همدلی با شریک زندگی خود در میان بگذارید. اگر آن‌ها حالت تدافعی به خود گرفتند، داباخ می‌گوید: آرام بمانید و یادآوری کنید که اگر نمی‌توانند نیازهای شما را برآورده کنند، اشکالی ندارد، اما این به این معناست که رابطه نمی‌تواند ادامه پیدا کند.

در مکالمات خود از عبارات "من احساس می‌کنم" استفاده کنید تا تجربه خود را بدون متهم کردن طرف مقابل بیان کنید. به‌عنوان مثال، لیدینگهم پیشنهاد می‌کند به‌جای گفتن "تو هرگز برای ما وقت نمی‌گذاری"، بگویید: "من اخیراً احساس دوری می‌کنم. می‌توانیم ایده‌هایی برای گذراندن وقت با کیفیت پیدا کنیم؟"
وقتی شریک زندگی شما پاسخ می‌دهد، با کنجکاوی و همدلی واقعی به او گوش دهید. به یاد داشته باشید که احتمالاً او نیز ترس‌ها و نیازهای برآورده‌نشده خود را دارد. لیدینگهم می‌گوید: "با هم سعی کنید اقدامات کوچک و قابل‌اجرا را شناسایی کنید که می‌توانید برای بازسازی ارتباط انجام دهید."
برخی اقدامات پیشنهادی:

• اختصاص دادن زمانی بدون تلفن هر شب
• برنامه‌ریزی برای شب‌های قرار هفتگی
• شروع جلسات مشاوره یا درمان زوجین برای توسعه ابزارهای ارتباطی بهتر

لیدینگهم تأکید می‌کند: "کلید این است که این مسیر را به‌عنوان یک سفر مشترک ببینید که هر دو شریک برای ایجاد تغییرات مثبت با هم کار می‌کنند، نه اینکه آن را به‌عنوان مشکلی که فقط باید توسط یک نفر حل شود، در نظر بگیرید."

بیشتر بخوانید: چگونه در رابطه خود مرزهای عاطفی ایجاد کنید؟

چه زمانی باید رابطه را ترک کرد؟

اگر متوجه شده‌اید که به کمتر از آنچه شایسته‌اید رضایت داده‌اید و تلاش کرده‌اید تا رابطه را با بیان واضح نیازهایتان بهبود ببخشید اما تغییری ایجاد نشده است، ممکن است زمان پایان دادن به رابطه باشد.
کانل برت می‌گوید: "اگر با کسی که مطابق استانداردهای شما نیست سازش کرده‌اید، به هر دوی خود لطف کنید و رابطه را تمام کنید. بهتر است اکنون کمی درد را تحمل کنید تا اینکه بعدها درد زیادی را به شکل طلاق و زمان هدررفته تجربه کنید. باند را سریع بکنید!"

 

نکاتی که باید به خاطر بسپارید.

اگر حس ناخوشایندی دارید که نشان می‌دهد در رابطه‌تان به کمتر از آنچه شایسته‌اید رضایت داده‌اید، ممکن است زمان تأمل و حرکت به جلو فرا رسیده باشد. به هر حال، ماندن طولانی‌تر معمولاً به معنای قربانی کردن بیشتر سلامتی و شانس شادی شماست.
وقتی آماده بازگشت به دنیای قرارهای عاشقانه شدید، برت پیشنهاد می‌کند که وقتی برای اولین بار کسی را برای رابطه ملاقات می‌کنید، او را در یکی از سه دسته زیر قرار دهید:
قطعاً بله!
شاید.
قطعاً نه!
او می‌گوید: "در زندگی عاشقانه‌تان از گزینه‌های 'قطعاً نه!' دوری کنید، برای 'شاید' سازش نکنید و به دنبال فردی باشید که 'قطعاً بله!' باشد."
برت تأکید می‌کند: "برای یافتن عشقی رضایت‌بخش، باید با فردی 'قطعاً بله!' باشید—کسی که به‌اندازه شما دوست‌داشتنی و خاص است."

بیشتر بخوانید: چرا همیشه پارتنر سمی جذب می کنم؟

یادداشتی از منوباز

نشانه‌های زیر می‌توانند حاکی از آن باشند که در رابطهٔ خود به کمتر از آنچه شایسته‌اید رضایت داده‌اید:

1. توجیه مداوم رفتارهای شریک زندگی‌تان: اگر به‌طور مداوم برای رفتارهای نامناسب شریک زندگی‌تان بهانه می‌آورید، ممکن است نشان‌دهندهٔ نارضایتی عمیق‌تری باشد.
2. مصالحه بر سر ارزش‌ها و اصول اساسی خود: اگر برای حفظ رابطه، از ارزش‌ها و اصولی که برایتان مهم هستند چشم‌پوشی می‌کنید، احتمالاً در حال سازش بیش از حد هستید.
3. احساس خلأ عاطفی مداوم: احساس تنهایی یا عدم رضایت عاطفی در رابطه می‌تواند نشان‌دهندهٔ این باشد که نیازهای اساسی‌تان برآورده نمی‌شوند.
4. انجام کارها به‌صورت خودکار بدون هیجان برای آیندهٔ مشترک: اگر بدون اشتیاق و هیجان برای آیندهٔ مشترک، صرفاً روزمرگی‌ها را طی می‌کنید، ممکن است در رابطهٔ خود تسلیم شده باشید.
5. ترس از تنهایی به‌عنوان دلیل ماندن در رابطه: اگر تنها به دلیل ترس از تنهایی در رابطه باقی مانده‌اید، احتمالاً به کمتر از آنچه شایسته‌اید رضایت داده‌اید.
6. عدم تمایل به بحث دربارهٔ مسائل مهم: اگر از مواجهه با مسائل مهم یا مشکلات اساسی در رابطه اجتناب می‌کنید، ممکن است نشان‌دهندهٔ عدم تعهد یا علاقهٔ کافی باشد.
7. احساس عدم حمایت یا درک از سوی شریک زندگی: اگر احساس می‌کنید شریک زندگی‌تان از شما حمایت نمی‌کند یا شما را درک نمی‌کند، این می‌تواند نشانهٔ نارضایتی باشد.

برای حمایت از شریک عاطفی خود این مقاله را مطالعه کنید"8 راه برای حمایت از شریک عاطفی خود "

1. عدم رشد شخصی در رابطه: اگر رابطهٔ شما مانع رشد و پیشرفت شخصی‌تان می‌شود، ممکن است در حال سازش با شرایطی باشید که برایتان مناسب نیست.

درباره رشد شخصیتی بخوانید.

توجه به این نشانه‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا ارزیابی کنید آیا در رابطهٔ خود به کمتر از آنچه شایسته‌اید رضایت داده‌اید یا خیر.