اندورفین چیست؟ هورمون افزایش لذت و شادی و کاهش درد

هورمون های طبیعی که احساس لذت را افزایش می دهند و درد را کاهش می دهند.

اندورفین ها مواد شیمیایی در مغز هستند که به شما در مقابله با درد و حفظ سلامت کمک می کنند. آنها مسئول این احساس بعد از تمرین، خوردن یک تکه شکلات تلخ یا خندیدن خوب با یک دوست هستند.

آنچه اندورفین انجام می دهد.

اندورفین ها گروهی از پروتئین ها هستند که توسط غده هیپوفیز و سیستم عصبی مرکزی تولید می شوند. این انتقال دهنده های عصبی (که گاهی اوقات به عنوان هورمون نیز شناخته می شوند) بر روی گیرنده های مواد افیونی در مغز شما عمل می کنند تا احساس لذت و رفاه را افزایش دهند و درد و ناراحتی را کاهش دهند.

اندورفین از دو کلمه می آید: درون زا (از بدن می آید) و مورفین ( تسکین دهنده درد).

یک اتفاق خاص مانند خوردن یک غذای خاص، درگیر شدن در ورزش، برقراری رابطه جنسی، مواجهه با یک موقعیت استرس زا، یا تجربه چیزی از نظر جسمی دردناک می تواند باعث افزایش ترشح اندورفین شود. به عنوان مثال، اگر در جنگل می دوید و مچ پای تان پیچ ​​می خورد، ممکن است افزایش اندورفین را تجربه کنید که به شما کمک می کند علیرغم آسیب دیدگی خود، از جنگل خارج شوید.

اندورفین ها این را بیان می کنند که چرا گروهی از افراد می توانند یک وسیله نقلیه سنگین را از روی یک عابر پیاده مجروح بلند کنند در حالی که ممکن است در شرایط عادی نتوانند این کار را انجام دهند.

اندورفین ها مفید و سازگار هستند. روشی که طبیعت به ما کمک می کند احساس درد نکنیم و ما را به سمت احساس لذت سوق دهد. بدون اندورفین، جهان بسیار کم رنگ به نظر می رسد و شادی زندگی گم می شود.

محققان 20 نوع اندورفین را شناسایی کرده اند، اما بتا اندورفین ها رایج ترین آنها هستند. آنها به تندرستی و تسکین درد کمک می کنند و اثراتی مشابه داروهای ضد درد مورفین ایجاد می کنند.

فواید اندورفین

اندورفین اثرات مثبت زیادی دارد. تصور کنید مار شما را گزیده، اما دردی احساس نمی کنید. این به این دلیل است که اندورفین یک اثر محافظتی دارد که به شما کمک می کند تا با استرس موقعیت کنار بیایید.

بسیاری از مزایای دیگر اندورفین عبارتند از:

•     کاهش افسردگی
•     کاهش اضطراب
•     بهبود عزت نفس
•     تنظیم یا تعدیل اشتها
•     افزایش پاسخ ایمنی
•     کاهش درد

تمرین 45 دقیقه ای با شدت متوسط ​​سه بار در هفته ممکن است اولین گزینه خوبی برای کسانی باشد که با افسردگی خفیف زندگی می کنند.

اثرات اندورفین پایین

از سوی دیگر، اگر سطح اندورفین شما خیلی کم باشد، ممکن است موارد زیر را تجربه کنید:

•     افزایش افسردگی
•     افزایش اضطراب
•     نوسانات خلقی بیشتر
•     افزایش درد
•     مشکلات اعتیاد
•     مشکلات خواب
•     تکانشگری

استرس، مانند سوء استفاده در اوایل زندگی، می تواند توانایی شما در ایجاد اندورفین را مختل کند.

اندورفین در مقابل دوپامین

در حالی که اندورفین ها انتقال دهنده های عصبی هستند که به شما کمک می کنند تا با درد و استرس مقابله کنید، دوپامین یک انتقال دهنده عصبی تقویت کننده خلق و خو و انگیزه است که در مدار پاداش در مغز شما نقش دارد.

سطوح بالای اندورفین می تواند تولید دوپامین را افزایش دهد. آنها در سیستمی به هم متصل هستند که اقدام به سمت پاداش و احساسات خوب ناشی از آن را ترویج می کند.

به عنوان مثال، ممکن است به دلیل سیستم پاداش دوپامین خود برای شرکت در ماراتن انگیزه داشته باشید. اندورفین هایی که در طول دویدن آزاد می شوند این اثر را افزایش می دهند. اندورفین را به عنوان احساسات لحظه ای و دوپامین را به عنوان درخشش پس از آن در نظر بگیرید.

اندورفین در مقابل مواد افیونی

هم اندورفین ها و هم مواد افیونی می توانند به کاهش درد و سایر علائم کمک کنند، اما اثرات دیگر آنها کاملاً متفاوت است.

مواد افیونی

مورفین، فنتانیل و سایر داروهای مخدر روی همان گیرنده های درد درگیر در سیستم اندورفین مغز شما کار می کنند. وقتی مواد افیونی مصرف می کنید، مغز شما دوپامین بیشتری آزاد می کند.

با این حال، مصرف مواد افیونی در یک دوره طولانی می تواند باعث تحمل و وابستگی فیزیکی و/یا روانی شود. این اختلال مصرف مواد افیونی می تواند باعث کناره گیری عاطفی و اجتماعی شما و از دست دادن علاقه به فعالیت های پاداش دهنده مانند غذا خوردن و رابطه جنسی شود. به این دلیل است که مواد افیونی سیستم پاداش طبیعی مغز را برآورده می کنند و نیاز به یافتن راه های عادی برای احساس مثبت را از بین می برند. برای مثال، ممکن است معاشرت را متوقف کنید زیرا اثرات دارو جایگزین نیاز شما به ایجاد پیوندهای اجتماعی شده است.

تخمین زده می شود که 8 تا 12 درصد از افرادی که در ایالات متحده برای آنها مواد افیونی تجویز می شود، دچار اختلال مصرف می شوند. از این تعداد، تخمین زده می شود که 4 تا 6 درصد در نهایت به هروئین، که از مورفین مشتق می شود، روی می آورند.

ترک مواد افیونی می تواند غم و اندوه را تقلید کند و باعث افسردگی، تحریک پذیری، دوره های گریه، از دست دادن اشتها و بی خوابی شود.

اندورفین

در مقابل، افراد نسبت به اندورفین های طبیعی تحمل نمی کنند. برای رسیدن به همان سطح رفاه نیازی به مقدار فزاینده ای از فعالیت های عادی (مانند ورزش، رابطه جنسی، غذا خوردن، معاشرت) ندارید.

با این حال، برخی از افراد آنقدر هوس اندورفین می کنند که به دنبال راه های ناسالم برای رسیدن به آن هستند. مثالها عبارتند از:

•     خودآزاری. افرادی که به خود صدمه می زنند گاهی اوقات این کار را برای تجربه هجوم اندورفین انجام می دهند، 5 معمولاً برای تسکین اضطراب یا سایر احساسات ناخوشایند. آنها قادر به توقف نیستند زیرا هوس این رهایی عاطفی را دارند.
•     اعتیاد به ورزش . ورزش منظم مفید است، اما ورزش بیش از حد و وسواسی می تواند نشان دهنده اعتیاد به اندورفین های حاصله باشد.
•     اجتماعی شدن هنگامی که پیوندهای اجتماعی ایجاد می کنیم، اندورفین ها نیز آزاد می شوند. 7 فردی که به طور طبیعی سطوح بالایی از اندورفین را هنگام معاشرت تجربه می کند، می تواند به راه های ناسالم یا خطرناک برای پیگیری آن روی بیاورد.

چگونه سطح اندورفین را افزایش دهیم؟

شما می توانید اندورفین خود را به روش های دیگری به غیر از دویدن در ماراتن یا انجام کارهای ظالمانه افزایش دهید. در اینجا چند فعالیت تحقیقاتی برای امتحان آورده شده است:

•     شکلات تلخ بخورید.
•     حداقل 45 دقیقه، سه بار در هفته ورزش متوسط ​​داشته باشید.
•     رابطه جنسی داشته باشید.
•     موسیقی بسازید یا گوش دهید.
•     هنر خلق کنید یا از آن لذت ببرید.
•     رقص.
•     طب سوزنی بگیرید.
•     خنده.
•     غذای تند بخورید.
•     ماساژ بگیرید.
•     در سونا بنشینید.
•     از رایحه درمانی استفاده کنید.
•     تماشای یک درام تلویزیونی
•     مدیتیشن کنید.
•     داوطلب کار خیر شوید.
•     وقت گذراندن با دوستان.

یادداشتی از منوباز

پیروی از این توصیه‌ها شروع خوبی برای بهینه‌سازی سطح اندورفین به شما می‌دهد، بنابراین تحمل درد و رفاه عمومی شما را افزایش می‌دهد.

سطح اندورفین و پاسخ‌های آن در بین افراد بسیار متفاوت است، بنابراین شما بهترین قاضی در مورد احساس خود هستید. اگر خلق و خوی شما پایین است و هیچ چیز برای بهبود آن کار نمی کند، ممکن است با افسردگی یا یک بیماری مرتبط با آن مواجه شوید. در این صورت، قرار ملاقات با پزشک بسیار مهم است. آنها مشکل اساسی را تشخیص داده و یک برنامه درمانی برای کمک به احساس بهتر شما تدوین خواهند کرد.